Οι <<Μαμάδες-Μέλλουσες Μαμάδες>> δημιουργήθηκαν στο facebook και στη συνέχεια σαν Blog,τον Δεκέμβρη του 2010!
Σας περιμένουμε λοιπόν και 'σας στην όμορφη παρεϊτσα μας https://www.facebook.com/#!/groups/Mamades.MellousesMamades/
--------------------------------
E-mail επικοινωνίας:
Vivi911947@hotmail.com
--------------------------------

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Η ιστορία γνωριμίας με τον άντρα μου!!! (Anna Zioga)

Καλησπέρα!!
Θέλω και 'γώ να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία γνωριμίας με τον αντρούλη μου..!


Όλα ξεκίνησαν όταν βγήκα από μία άσχημη σχέση και είχα πέσει πολύ ψυχολογικά.
Έτσι η κολλητή μου,με τα χίλια ζόρια,με έπεισε να βγούμε για καφέ!

Ήταν 1-4-2007..
Εκεί ήταν και ο άντρας μου και άρχισε να με κοιτάει έντονα...
Με το που το κατάλαβα,ξεκίνησα και 'γώ το ίδιο!

Φεύγω και δεν γίνετε τίποτα..
Ξανά πάω την άλλη μέρα για καφέ πάλι εκεί και συνέχισαν πάλι τα κοίταγματα!
Για καλή μου τύχη,καθόταν μ' ένα φίλο μου!..
Με το που φεύγει ο αντρούλης μου,πάω στον φίλο μου και του ζητάω το τηλέφωνό του.
Μου του δίνει και του στέλνω κατευθείαν μήνυμα!
Αυτός ήταν στον δρόμο για Αθήνα,για να έρθει Χίο,όπου δουλεύει.
Και έτσι επί ένα μήνα μιλούσαμε στο τηλέφωνο όλη μέρα!


Τον Μάη,έρχεται Άρτα και ζούμε μαζί την ωραιότερη εβδομάδα της ζωής μου!!
Τον άλλο μήνα ξανά έρχεται,αρραβωνιαζόμαστε και φεύγουμε μαζί για Χίο.


Ήταν κεραυνοβόλος!!!
Να σημειώσω ότι ήμουν 17χρονών όταν έφυγα μαζί του...Και άφησα τα πάντα για να 'μαι με τον έρωτα της ζωής μου!


21-3-2008 παντρευτήκαμε με πολιτικό γάμο όπου ήμουν και έγκυος αλλά δεν το ήξερα!...


...Και ακόμη μετά από 4 χρόνια,είμαστε ακόμη όπως πρώτα...Αγαπημένοι και ερωτευμένοι!

Το..άλλο της μάτι! (μία ιδιαίτερη ιστορία)

Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι…Ντρεπόταν γι' αυτήν κι ώρες ώρες την μισούσε.

Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη.Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους.Δεν ήθελε να του μιλάει για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με..ένα μάτι.
Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα,όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα.
Μα από μικρός είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του.

Μια μέρα,όταν ακόμη πήγαινε στο δημοτικό,πέρασε η μητέρα του στο διάλειμμα να του πει ένα "γειά".
Ένοιωσε πολύ στενοχωρημένoς.
<<Πώς μπόρεσε να του το κάνει αυτό?!>>,αναρωτιόταν.
Την αγνόησε,της έριξε μόνο ένα μισητό βλέμμα κι έτρεμε.

Την επόμενη μέρα,ένας από τους συμμαθητές του φώναξε:
- <<Εεεε,η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!..>>
Ήθελε να πεθάνει..Ήθελε να εξαφανιστεί...

Όταν γύρισε σπίτι,της είπε:
- <<Αν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου τότε καλύτερα να πεθάνεις!>>
Αυτή δεν του απάντησε…
<<Δεν μ' ένοιαζε τί είπα ή τί αισθάνθηκε,γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος>>,έλεγε αργότερα σ' ένα φίλο του.<<Ήθελα να φύγω από εκείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της.Έτσι διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά για σπουδές και τα κατάφερα..μα ήλθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη λέσχη για να με βοηθάει!Δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού?...>>.

Αργότερα παντρεύτηκε.Αγόρασε ένα δικό του σπίτι.Έκανε δικά του παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του,τα παιδιά του,την γυναίκα του και τη δουλειά του!
Μια μέρα μετά από χρόνια απουσίας,όπως ο ίδιος της ζήτησε η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί.
Δεν είχε δει ποτέ από κοντά τα εγγόνια της.Μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα,τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε.Θύμωσε επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει.
Τότε της φώναξε:
- <<Πώς τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου?..Βγες έξω!
Φύγε!>>.
Η μητέρα του απάντησε γαλήνια:
- <<Αα,πόσο λυπάμαι,κύριε!
Μάλλον μου έδωσαν λάθος διεύθυνση.>> κι εξαφανίστηκε,χωρίς να καταλάβουν τα μικρά πως είναι γιαγιά τους.

Πέρασαν χρόνια και μια μέρα βρήκε στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού του μια επιστολή για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το δημοτικό σχολείο,που θα γινόταν στην πόλη που γεννήθηκε...
Είπε ψέματα στη γυναίκα του ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε.

Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών,πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε,μόνο από περιέργεια..Οι γείτονες,του είπαν ότι η μητέρα του είχε πεθάνει πρόσφατα.
Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ...
Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι’ αυτόν:

<<Αγαπημένε μου γιε,σε σκέφτομαι συνέχεια.
Λυπάμαι που ήρθα στο σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου.Έμαθα ότι έρχεσαι για την σχολική συγκέντρωση κι ένιωσα πολύ χαρούμενη..Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω.
Έγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις.Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για 'μένα όσο ήσουν μικρός.Βλέπεις..όταν ήσουν πολύ μικρός,είχες ένα σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου.Δεν θα μπορούσα να σε βλέπω να μεγαλώνεις με ένα μάτι.Έτσι σου έδωσα το δικό μου!
Ήμουν τόσο υπερήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια,με το δικό μου μάτι..!
Έχεις πάντα όλη την αγάπη μου!

Η μητέρα σου>>

Η ιστορία γνωριμίας με τον άντρα μου & οι ιστορίες τοκετού μου!!! (Niki Petsi)

Εγώ με τον Γιώργο γνωριστήκαμε σε ένα club μέσω μιας φίλης μου,η οποία είχε σχέση με τον ξάδερφό μου.
Αυτό έγινε το 1999.Να σας πω πως εγώ έκανα το πρώτο βήμα..
Αν και συνήθως λένε πως το κάνει ο άντρας και όχι η γυναίκα.


Δημιουργήσαμε μία σχέση και αφού όλα ήταν καλά,το 2002 αρραβωνιαστήκαμε και το 2004 κάναμε και τον γάμο μας..

Μετά φύγαμε αμέσως για να μείνουμε Κρήτη αλλά εγώ δεν άντεξα...Μου έλειπε η οικογένειά μου και η κολλητή μου,η Ειρήνη!
Είχα όμως ένα μικρό πρόβλημα και δεν μπορούσα να πιάσω παιδί..

Με μία θεραπεία που έκανα το 2005,ήρθε στον κόσμο ο Βασίλης μου και μετά από 2 χρόνια,η Χριστίνα μου!


Όταν πήγα όμως να γεννήσω τον Βασίλη μου,την ημέρα που ήμουν στο νοσοκομείο,ο μικρός μας παρουσίασε κάτι ταχυκαρδίες και έτσι τον έβγαλαν πιο νωρίς.Τώρα είναι ένα γερό παιδάκι...


Στην κόρη μου Χριστίνα,όλα ήταν μια χαρά,χωρίς προβλήματα...

Τα χεράκια της Χριστίνας μου σε ηλικία κύησης 13+1

Τώρα είμαι καλά!!...
Αγαπάω τα παιδιά μου και τον άντρα μου αλλά υπάρχουν και κάποια προβλήματα τα οποία ποστεύω πως υπάρχουν σε πολλά ζευγάρια.


Υ.Γ
Ξέχασα να σου πω πως όταν είχα σχέση με τον Γιώργο (πριν κάνουμε τον αρραβώνα),μέναμε μαζί για να γνωριστούμε και καλύτερα.

Αυτή είναι η δική μου ιστορία..Μία ιστορία πολύ απλή!:)

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Τα..ζουζούνια σας μαζεμένα σ' ένα γλυκό βιντεάκι!:)

Μετά από τα 2 βίντεο και τις τόσες φωτογραφίες που πέρασαν απ' τα χέρια μου και απ' το laprop μου (:P),σκέφτηκα το 3ο βίντεο να είναι αφιερωμένο στα παιδάκια των τόσο γλυκών μαμάδων της ομάδας μας στο facebook (https://www.facebook.com/media/set/?set=a.208404682530269.48749.100000822162695#!/home.php?sk=group_207482969284912&ap=1)!





Όπως παρακολουθήσατε στο βίντεο θα καταλάβατε πως δεν είναι ψέματα και υπερβολές τελικά αυτό που λένε,πως δεν υπάρχει μωρό άσχημο!
Είναι όλα τόσο γλυκά,τόσο όμορφα..
Κάποια είναι μικρά μωράκια,κάποια λίγο μεγαλύτερα και κάποια άλλα..δεν έχουν γεννηθεί ακόμη!:)Είναι στη κοιλίτσα των μαμάδων τους!

Με το καλό λοιπόν στις μανούλες που περιμένουν τα μωράκια τους και όσες τα έχετε αποκτήσει ήδη,να τα χαίρεστε!Να είναι πάντα καλά και πάνω απ' όλα χαμογελαστά!!!!!!

Οι μαμάδες-μέλλουσες μαμάδες της ομάδας μας με τους αγαπημένους τους!

Το παρακάτω βιντεάκι είναι το δεύτερο της ομάδας μας https://www.facebook.com/media/set/?set=a.208404682530269.48749.100000822162695#!/home.php?sk=group_207482969284912 στο facebook!

Πρωταγωνιστούμε όλες εμείς,οι μαμάδες-μέλλουσες μαμάδες με τους αγαπημένους μας!!!


Κορίτσια μου,σας εύχομαι ό,τι καλύτερο στις ζωές σας...
Να είστε πάντα αγαπημένες και ευτυχισμένες με την οικογένειά σας...!

Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

Η ιστορία γνωριμίας με τον άντρα μου!!! (Στέλλα Καρανικόλα)

Καλησπέρα!
Θέλω και 'γω να σας διηγηθώ την ιστορία γνωριμίας με τον άντρα μου,με τον οποίο γνωριστήκαμε μέσω facebook!

Όλα ξεκίνησαν στις 11/12/09 μόλις είχα ανοίξει λογαριασμό στο facebook και έκανα αναζήτηση για να βρω παλιούς μου φίλους και γνωστούς.Μέσα σε αυτά τα άτομα που έψαχνα ήταν και κάποιος "Γιάννης" από Θεσσαλονίκη του οποίου όμως δεν θυμώμουν το επίθετο του!
Γράφω και εγώ λοιπόν "Γιάννης Θεσσαλονίκη" στην αναζήτηση μου και όπως είναι φυσικό μου βγάζει 100.000 άτομα με αυτά τα στοιχεία.
Αφού αρχίζω να αποκλείω όποιους εχουν φωτό,ψάχνω αυτούς που δεν έχουν και ταιριάζουν και με την ηλικία του παιδιού που έψαχνα.Μέσα σε αυτούς λοιπόν σκαλώνω πάνω σε έναν "Γιάννη" από Θεσσαλονίκη ο οποίος έχει για φωτό προφίλ μια φωτό που γράφει:
<<Θέλω να πίνω τσίπουρο όλη μέρα!>>.

- "Αμάν..",λέω,"..εδώ είμαστε!".
Εμένα μου αρέσει πολύ το τσίπουρο και το παιδί που ψάχνω ο μπαμπάς του έχει οινοποιείο και φτιάχνει τσίπουρο!..Διαβολική σύμπτωση,ε?!
Την ίδια ακριβώς στιγμή στέλνω το αίτημα φιλίας και μέσα σε λίγες ώρες έχω την αποδοχή!

Πιάνουμε την κουβέντα..
Καταλαβαίνω πως τελικά δεν είναι αυτός ο "Γιάννης" που ψάχνω και κουβέντα στη κουβέντα εκείνο το βράδυ μας βρήκε γύρω στις 5 τα χαράματα να μιλάμε με κάμερα στο skype!

Θεωρητικά από εκείνη τη μέρα είμαστε μαζί!

Συναντηθήκαμε μετά από 5 μέρες και από την Πρωτοχρονιά του 2010,μετά απο 2 εβδομάδες δηλαδή, ζούμε και μαζί!



Αρραβωνιαστήκαμε στις 23/5/10,παντρευτήκαμε με πολιτικό γάμο τον περασμένο Μάρτιο και από μέρα σε μέρα περιμένουμε το πρώτο μας παιδάκι!

Στις 26/11/11 παντρευόμαστε και κάνουμε και την βάφτιση του μπέμπη μας!!!!!!!!!!!


Έπειτα από μέρες έμαθα πως εκείνη τη φωτό,την είχε βάλει στο προφίλ του λίγες ώρες πριν του στείλω το αίτημα φιλίας!



Είναι αυτό που λένε πως καμιά φορά άμα είναι κάτι να συμβεί,θα συμβεί!!!!!!!!!!!!!!!!!


Αυτή ήταν η δική μου ιστοριούλα!
Ελπίζω να μη σας ζάλισα...