Η ιστορία γνωριμίας με τον άντρα μου!!! (Ειρήνη Μόφορη)

Έχετε δει σε κάτι ταινίες που όταν οι πρωταγωνιστές ερωτεύονται,ο σκηνοθέτης παγώνει τα πάντα και δείχνει μόνο τα βλέμματα που μαγνητίζονται?

Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα...

Ήταν καλοκαίρι του 2008!

Είχα βγεί από μία σχέση που είχε αλλάξει ολόκληρη την κοσμοθεωρία μου.Ενδιαφερόμουν πλέον μόνο για τον εαυτό μου και ομολογώ οτι περνούσα καλά...

- ''Σ' έχασα βρε κολλητή!!Πάμε για ένα καφέ?",ακούστηκε στην άλλη άκρη του τηλεφώνου η γνώριμη φωνή της φίλης μου και πλέον κουμπάρας μας.

Την επομένη κανονίσαμε να συναντηθούμε στον Πειραιά!
Ήμουν στην ώρα μου,εκείνη όμως είχε καθυστερήσει.Αποφάσισα λοιπόν να κάνω μια βολτίτσα στη Μαρίνα Ζέας.

Όπως προχωρούσα βλέπω ένα νεαρό να περιμένει.
Πρέπει να σταμάτησα και να τον κοιτούσα ή τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε,πάντως ο χρόνος σταμάτησε έτσι απλά εκεί.

Εκείνος με κοιτούσε και καθώς απομακρυνόμουν ένιωθα το βλέμμα του να με ακολουθεί.Στιγμιαία σκέφτηκα ότι μάλλον περίμενε κάποια κοπέλα και πόσο θα ήθελα να ήμουν στη θέση της.

Οι Κινέζοι λένε <<Να προσέχεις τί εύχεσαι..!!!>>
Πόσο χαίρομαι γι' αυτή μου την απροσεξία εκείνη τη μέρα!..

Λίγα μέτρα πιο κάτω βλέπω την φίλη μου να έρχεται τρέχοντας.Φτάνει δίπλα μου και ενώ είμαι έτοιμη να δεχτώ τη συγγνώμη της για την αργοπορία,με προσπερνάει,τρέχει προς τον νεαρό.

Τί στο καλό?Μάντεψε την σκέψη μου!?..

Την ακούω να απολογείται για την καθυστέρηση και να τον φέρνει προς εμένα που έχω μείνει στήλη άλατος και έχω πάρει την πιο ηλίθια έκφραση που δεν καταλαβαίνω τί γίνεται...

- ''Τί έπαθες καλε?:D..Φάντασμα είδες?'',η φωνή της φίλης μου με βγάζει από το σύννεφο.
- "Να σου συστήσω τον Νίκο.Είναι συναδελφος μου,αλλά επειδή είναι σε άδεια έπρεπε να συναντηθούμε να του δώσω κάποια έγγραφα.Τί λέτε παιδιά πάμε για καφεδάκι?..
Καλέ θα μιλήσει κανενας σας?...Ήμαρτον...Τί πάθατε?''

Από εκείνη τη στιγμή γίναμε ένα!!
Δεν ξέρω ποιά ήταν αυτή η δύναμη που μας ένωσε αλλά από την πρώτη στιγμή ήμουν σίγουρη πως με αυτόν τον άνθρωπο είχα μέλλον.


Είναι ένας υπέροχος σύζυγος και ένας φανταστικός πατέρας.Αυτό όμως που του αναγνωρίζω είναι ότι με κάνει καλύτερο άνθρωπο.Κατάφερε να νικήσει πληγωμένους εγωισμούς και φαντάσματα του παρελθόντος και να μου δώσει την ευτυχία να έχω μια υπέροχη οικογένεια και ένα μοναδικό γιο.

Δεν λέω ότι όλα είναι ιδανικά και ρόδινα,αλλά όταν υπάρχουν προβλήματα πάντα γυρνάμε σε εκείνο το καλοκαίρι που ένωσε τις ματιές και τις ζωές μας...

Είμαστε οι πρωταγωνιστές του έργου της ζωής μας.....Σκηνοθέτα.....Φώτα.....Πάμε......!!!!!!!!

Αφιερωμένο στον αντρούλη μου.....
Γραμμένο 5 Σεπτεμβρίου.......
Την ημέρα της επετείου του γάμου μας.........
Έτσι απλά σε ευχαριστώ που υπάρχεις στη ζωή μου.....!!!!!