Πόσο δίκιο έχει το πάρακάτω κείμενο?!
"Περιμένω τα παιδιά να έρθουν από το σχολείο με το λεωφορείο και έχουμε σχέδια να πάμε να παίξουν σε έναν παιδότοπο.Θα συναντήσουμε κάτι άλλους φίλους εκεί.
Το λεωφορείο φτάνει και η Μπέλ και ο Βίκτωρ κατεβαίνουν.
-Μαμά,πρέπει να πάμε γρήγορα πάνω,να αλλάξουμε ρούχα,για να μην αργήσουμε,μου λέει η Μπέλ και περπατάει γρήγορα με ενθουσιασμό.
Ανεβαίνουμε στο σπίτι και ακούω την Μπέλ να λέει στον αδελφό της:
-Βίκτωρ,έλα,πρέπει πρώτα να φάμε και μετά να κάνουμε μπάνιο.
Την ρωτάω πως ήταν η μέρα της και μου λέει όλες τις λεπτομέρειες.Καταλήγει ότι πρέπει να φτιάξει μια κάρτα για τα γενέθλια της Μαρσέλας την επόμενη μέρα και επίσης ότι πρέπει να της αγοράσουμε δώρο.
Παίρνω βαθιά ανάσα.Σήμερα η λέξη <<πρέπει>> μου τραβάει πολύ την προσοχή.Για να είμαι ειλικρινής,με ενοχλεί σε μέγιστο βαθμό.Αγκαλιάζω την Μπέλ και μοιράζομαι τις σκέψεις μου:
-Κούκλα μου,όλα αυτά τα <<πρέπει>> θυμίζουν αστυνομία.
Βρες άλλη λέξη,όχι όλο <<πρέπει>>,<<πρέπει>>,<< πρέπει>>.
Τίποτα δεν πρέπει!!!
Τα κάνουμε από ευχαρίστηση,για να περνάμε καλά,όχι επειδή πρέπει!
Η Μπέλ με κοιτάει ανέκφραστα,αλλά και με έντονο ενδιαφέρον,σαν να μου λέει συνέχισε.Εγώ όμως,έχω ήδη τελειώσει αυτά που ήθελα να πω.Πρέπει να βιαστούμε,αλλιώς θα αργήσουμε.
-Μπέλ και Βίκτωρ,ελάτε στην κουζίνα μόλις πλύνετε τα χέρια σας,πρέπει να πάρω τηλέφωνο τον μπαμπά.
Σταματώ αμέσως και συνειδητοποιώ τί σκέφτηκα και τί είπα.Χαμογελώ στον εαυτό μου λιγάκι ειρωνικά.Νιώθω ντροπή και λύτρωση ταυτόχρονα.Επιτέλους βρήκα ποιός είναι ο πραγματικός αστυνομικός τον οποίον μιμείται η Μπέλ.Αυτά που έλεγα στην κόρη μου προηγουμένως,τα έλεγα ουσιαστικά στον εαυτό μου.
Γυρνάω και εξηγώ στη Μπέλ ότι η μαμά δεν χρησιμοποιεί πάντα σωστά τη λέξη <<πρέπει>>.
-Θα με βοηθήσεις να την αλλάξω?Να βρούμε άλλη λέξη?
-Ποιά?,με ρωτάει.
Σκέφτομαι.Ομολογώ ότι μου παίρνει αρκετά λεπτά για να βρω συνώνυμα χωρίς το άγχος και το καθήκον που υπονοεί το <<πρέπει>>.Τελικά βρίσκω εκφράσεις και λέξεις που είναι σαφώς πιο φιλικές και ευχάριστες.Με τον καιρό,είμαι σίγουρη ότι θα βρω ακόμα καλύτερες επιλογές.Νιώθω ήδη πιό ανάλαφρη!
Πού βρήκα τόσα <<πρέπει>>?Οικογένεια,σχολείο,κοινωνία,από παιδί πρέπει να κάνεις μύρια πράγματα.Εκατό φορές τη μέρα.Πηγαίνεις σε οποιαδήποτε υπηρεσία και σου λένε <<Κυρία μου,πρέπει να κάνετε κατάθεση στην τράπεζα στην οποία ανοίξατε το λογαριασμό>>,<<Κυρία μου,πρέπει να πάρετε τηλέφωνο το απόγευμα για να βρείτε τον υπεύθυνο>>.
Φτάνει...!!!Το βάρος των πρέπει στον οργανισμό μου σταματάει εδώ.Θα αρχίσω εκστρατεία παρακολούθησης των <<πρέπει>> που βγαίνουν από το στόμα μου,ανάλυσης και αποφυγής.Θα κάνω ότι μπορώ για να σπάσω την αλυσίδα.Ένα ομορφότερο αύριο περιμένει με πιό πολλά <<θέλω>>,<<μου αρέσει>> και <<με ευχαριστεί>>.
Οι λέξεις έχουν δύναμη και καθορίζουν πώς αισθανόμαστε,σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας και πώς ζούμε.Ας τις διαλέγουμε λοιπόν με σύνεση και μεράκι.
Αυτός είναι ακόμα ένας τρόπος με τον οποίο η κόρη μου με βοήθησε να δώ πιο καθαρά μέσα μου. Χαίρομαι επειδή και εγώ με τη σειρά μου με το παράδειγμα μου,έχω μια ευκαιρία να την βοηθήσω να μετριάσει τα <<πρέπει>> που θα θέσει στον εαυτό της ώστε να ζήσει πιο ήρεμα και ελεύθερα."
"Περιμένω τα παιδιά να έρθουν από το σχολείο με το λεωφορείο και έχουμε σχέδια να πάμε να παίξουν σε έναν παιδότοπο.Θα συναντήσουμε κάτι άλλους φίλους εκεί.
Το λεωφορείο φτάνει και η Μπέλ και ο Βίκτωρ κατεβαίνουν.
-Μαμά,πρέπει να πάμε γρήγορα πάνω,να αλλάξουμε ρούχα,για να μην αργήσουμε,μου λέει η Μπέλ και περπατάει γρήγορα με ενθουσιασμό.
Ανεβαίνουμε στο σπίτι και ακούω την Μπέλ να λέει στον αδελφό της:
-Βίκτωρ,έλα,πρέπει πρώτα να φάμε και μετά να κάνουμε μπάνιο.
Την ρωτάω πως ήταν η μέρα της και μου λέει όλες τις λεπτομέρειες.Καταλήγει ότι πρέπει να φτιάξει μια κάρτα για τα γενέθλια της Μαρσέλας την επόμενη μέρα και επίσης ότι πρέπει να της αγοράσουμε δώρο.
Παίρνω βαθιά ανάσα.Σήμερα η λέξη <<πρέπει>> μου τραβάει πολύ την προσοχή.Για να είμαι ειλικρινής,με ενοχλεί σε μέγιστο βαθμό.Αγκαλιάζω την Μπέλ και μοιράζομαι τις σκέψεις μου:
-Κούκλα μου,όλα αυτά τα <<πρέπει>> θυμίζουν αστυνομία.
Βρες άλλη λέξη,όχι όλο <<πρέπει>>,<<πρέπει>>,<< πρέπει>>.
Τίποτα δεν πρέπει!!!
Τα κάνουμε από ευχαρίστηση,για να περνάμε καλά,όχι επειδή πρέπει!
Η Μπέλ με κοιτάει ανέκφραστα,αλλά και με έντονο ενδιαφέρον,σαν να μου λέει συνέχισε.Εγώ όμως,έχω ήδη τελειώσει αυτά που ήθελα να πω.Πρέπει να βιαστούμε,αλλιώς θα αργήσουμε.
-Μπέλ και Βίκτωρ,ελάτε στην κουζίνα μόλις πλύνετε τα χέρια σας,πρέπει να πάρω τηλέφωνο τον μπαμπά.
Σταματώ αμέσως και συνειδητοποιώ τί σκέφτηκα και τί είπα.Χαμογελώ στον εαυτό μου λιγάκι ειρωνικά.Νιώθω ντροπή και λύτρωση ταυτόχρονα.Επιτέλους βρήκα ποιός είναι ο πραγματικός αστυνομικός τον οποίον μιμείται η Μπέλ.Αυτά που έλεγα στην κόρη μου προηγουμένως,τα έλεγα ουσιαστικά στον εαυτό μου.
Γυρνάω και εξηγώ στη Μπέλ ότι η μαμά δεν χρησιμοποιεί πάντα σωστά τη λέξη <<πρέπει>>.
-Θα με βοηθήσεις να την αλλάξω?Να βρούμε άλλη λέξη?
-Ποιά?,με ρωτάει.
Σκέφτομαι.Ομολογώ ότι μου παίρνει αρκετά λεπτά για να βρω συνώνυμα χωρίς το άγχος και το καθήκον που υπονοεί το <<πρέπει>>.Τελικά βρίσκω εκφράσεις και λέξεις που είναι σαφώς πιο φιλικές και ευχάριστες.Με τον καιρό,είμαι σίγουρη ότι θα βρω ακόμα καλύτερες επιλογές.Νιώθω ήδη πιό ανάλαφρη!
Πού βρήκα τόσα <<πρέπει>>?Οικογένεια,σχολείο,κοινωνία,από παιδί πρέπει να κάνεις μύρια πράγματα.Εκατό φορές τη μέρα.Πηγαίνεις σε οποιαδήποτε υπηρεσία και σου λένε <<Κυρία μου,πρέπει να κάνετε κατάθεση στην τράπεζα στην οποία ανοίξατε το λογαριασμό>>,<<Κυρία μου,πρέπει να πάρετε τηλέφωνο το απόγευμα για να βρείτε τον υπεύθυνο>>.
Φτάνει...!!!Το βάρος των πρέπει στον οργανισμό μου σταματάει εδώ.Θα αρχίσω εκστρατεία παρακολούθησης των <<πρέπει>> που βγαίνουν από το στόμα μου,ανάλυσης και αποφυγής.Θα κάνω ότι μπορώ για να σπάσω την αλυσίδα.Ένα ομορφότερο αύριο περιμένει με πιό πολλά <<θέλω>>,<<μου αρέσει>> και <<με ευχαριστεί>>.
Οι λέξεις έχουν δύναμη και καθορίζουν πώς αισθανόμαστε,σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας και πώς ζούμε.Ας τις διαλέγουμε λοιπόν με σύνεση και μεράκι.
Αυτός είναι ακόμα ένας τρόπος με τον οποίο η κόρη μου με βοήθησε να δώ πιο καθαρά μέσα μου. Χαίρομαι επειδή και εγώ με τη σειρά μου με το παράδειγμα μου,έχω μια ευκαιρία να την βοηθήσω να μετριάσει τα <<πρέπει>> που θα θέσει στον εαυτό της ώστε να ζήσει πιο ήρεμα και ελεύθερα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου